Er zijn veel theorieën over de stadia van de ontwikkeling van kinderen in de wereld. De reden is dat elke levensfase zo uniek is en vanuit verschillende aspecten kan worden waargenomen. Welnu, deze keer zullen we de theorie van Vygotsky, een onderzoeker uit Rusland, bespreken. Laten we de uitleg zien!
Lev Vygotsky was oorspronkelijk een literatuurdocent, maar raakte op 28-jarige leeftijd geïnteresseerd in psychologie. Om deze reden werd hij een wereldleider in onderwijspsychologie. Hij bevestigde de theorie van Piaget, dat de stadia van de ontwikkeling van kinderen op cognitief gebied geleidelijk verlopen. Hij is het echter niet eens met de stelling dat de kleine bezig is met zijn eigen groei.
Lev Vygotsky benadrukte dat de menselijke sociale ontwikkeling niet kan worden gescheiden van sociale en culturele activiteiten. Hij zei dat de cognitieve ontwikkeling, psychomotorische, mentale en affectieve ontwikkeling bij een kind sterk wordt beïnvloed door het sociaal-culturele dat hij in de samenleving aantrof.
Zowel qua taal, ervaring, omgangsvormen en nog veel meer. De omgeving heeft dus grote invloed op de groei van kinderen. Kleintjes hebben weliswaar eenvoudige mentale functies, maar ze kunnen zich ontwikkelen als volwassenen er door middel van cultuureducatie bij betrokken worden.
Ook al kan de emotionele intelligentie van een kind heel uniek zijn van kind tot kind, ervaringen met andere mensen vormen een beeld van hun wereld. Vygotsky's theorieën worden gevormd door drie hoofdconcepten, namelijk:
- Intellectueel ontwikkelt je kleintje nieuwe ideeën of ervaringen.
- Intellectuelen ontwikkelen zich ook door interacties met andere mensen.
- De leraar is de bemiddelaar in het leren van de kleine.
De nadruk van de theorie ligt op het benadrukken van het belang van voorkennis in een leerproces. Hij wil ook dat leraren studenten helpen kennis en verschillen in kennis te begrijpen door te begrijpen hoe de hersenen werken.
Door dit concept en deze nadruk kunnen we lezen dat Vygotsky's leertheorie is onderverdeeld in 3, namelijk:
- Genetische wet, dat is wanneer het vermogen van een persoon zal groeien door twee achtergronden, zoals de sociale en psychologische omgeving (zelfbeeld en eigen natuurlijke vermogens).
- De zone van naaste ontwikkeling is ook verdeeld in twee niveaus, namelijk de eerste daadwerkelijke ontwikkeling die kan worden gezien aan het vermogen om taken uit te voeren of hun eigen problemen op te lossen. Ten tweede kan potentiële ontwikkeling worden afgeleid uit het vermogen van het kind om met hulp van anderen zelf taken uit te voeren of problemen op te lossen.
- Mediation is onderverdeeld in cognitieve en metacognitieve mediation. Cognitieve mediation is het gebruik van cognitieve hulpmiddelen om kennisgerelateerde problemen op te lossen. Terwijl metacognitieve bemiddeling een semiotisch hulpmiddel is dat wordt gebruikt voor zelfregulering, zoals planning, monitoring, controle en zelfevaluatie.
Les Vygotsky's theorie omvat ook steigers. Steigers zijn de inspanning van een leraar, of het kan worden beoefend door ouders, die aan studenten wordt gegeven om succes te behalen. De uitleg van steigers betekent ook een grote hulp voor de kleine aan het begin van het leren.
Verder wordt de hulpverlening verder afgebouwd, zodat hij zelf verantwoordelijk kan zijn voor het oplossen van zijn problemen. Ook de vormen van hulp die worden geboden, variëren, zoals instructies, waarschuwingen en aanmoedigingen.
De benchmarks van steigers zijn:
- Leerlingen slagen goed en zonder hulp.
- Leerlingen bereiken succes met de hulp van anderen.
- Studenten slagen er niet in om succes te behalen.
Ben je het uit de bovenstaande uitleg eens met de theorie van Vygotsky in vergelijking met andere theorieën over ontwikkelingsstadia van kinderen? Deel je mening op het forum, kom op!
