Bij het kopen van medicijnen bij de apotheek is het erg belangrijk om goed te letten op het type medicijn dat wordt gekocht, inclusief de klasse van het medicijn. Dit wordt belangrijk geacht, omdat de gebruikte medicijnen niet willekeurig mogen zijn. In Indonesië voorziet de regering in specifieke wetten voor de classificatie van geneesmiddelen. Er zijn echter nog steeds veel mensen die dit niet weten. Om meer te weten te komen over de classificatie van geneesmiddelen, volgt hier een uitleg!
Lees ook: Herhaling maagzweer? Gebruik PPI-medicijnen!
gratis medicijnen
Zelfzorggeneesmiddelen zijn vrij verkrijgbare medicijnen (over-the-counter) of medicijnen die vrij op de markt worden verkocht. Dit betekent dat u dit medicijn heel gemakkelijk en vrij kunt vinden en kopen, zonder dat u een doktersrecept hoeft te gebruiken. Geneesmiddelen die als gratis zijn geclassificeerd, zijn geneesmiddelen die weinig bijwerkingen hebben en relatief veilige ingrediënten bevatten. Maar ook al heb je geen dokterstoezicht nodig, je moet je bij het consumeren toch aan de instructies en dosering op de verpakking houden.
Zelfzorgmedicijnen hebben meestal een groene cirkel en een zwarte rand. Het symbool staat vermeld op de verpakking van het medicijn. De meeste vrij verkrijgbare medicijnen zijn medicijnen voor de behandeling van kleine kwalen, zoals hoesten, griep of koorts. Medicijnen zonder recept kunnen ook vitamines of voedingssupplementen zijn. Een voorbeeld van een vrij verkrijgbaar medicijn is paracetamol.
Lees ook: Hier is het verschil tussen injecteerbare medicijnen en orale medicijnen
Beperkte vrij verkrijgbare medicijnen
Beperkte zelfzorggeneesmiddelen hebben overeenkomsten met zelfzorggeneesmiddelen, namelijk dat ze beide vrij op de markt worden verkocht. Beperkte vrij verkrijgbare medicijnen omvatten echter medicijnen die sterker zijn dan vrij verkrijgbare medicijnen, hoewel medicijnen in deze groep ook zonder recept van een arts kunnen worden ingenomen. In bepaalde hoeveelheden kan dit medicijn nog steeds in elke apotheek worden verkocht.
Beperkte zelfzorggeneesmiddelen hebben ook een bepaald symbool op de verpakking, namelijk een blauwe cirkel met een zwarte rand. Niet alleen dat, op de verpakking van beperkte vrij verkrijgbare medicijnen staan ook schriftelijke waarschuwingen zoals:
- P1: Pas op! Krachtig medicijn! Lees de gebruiksregels.
- P2: Pas op! Krachtig medicijn! Lees de gebruiksregels.
- P3: Pas op! Krachtig medicijn! Alleen voor de buitenkant van het lichaam.
- P4: Pas op! Krachtig medicijn! Alleen om verbrand te worden.
- P5: Pas op! Krachtig medicijn! Niet intern te nemen.
- P6: Pas op! Krachtig medicijn! Aambeien, niet doorslikken.
Beperkte vrij verkrijgbare medicijnen kunnen worden gebruikt om aandoeningen te behandelen die variëren van mild tot ernstig. Als u niet hersteld bent, is het beter om te stoppen met het gebruik ervan en een arts te raadplegen, ook al heeft u beperkte vrij verkrijgbare medicijnen gebruikt.
Krachtige drug
Onder harddrugs vallen medicijnen die zonder doktersrecept niet vrij verkrijgbaar zijn in de apotheken, ook al worden ze legaal in apotheken verkocht. Zonder doktersrecept en als het gebruik niet gepast is, wordt gevreesd dat dit medicijn de ziekte kan verergeren, het lichaam kan vergiftigen en zelfs de dood kan veroorzaken. Het harddrugssymbool op de medicijnverpakking is een rode cirkel met een zwarte rand en de letter K erin.
Over het algemeen vallen veel bepaalde medicijnen in deze groep, zoals:
- Generieke medicijnen.
- Verplichte Geneesmiddelenapotheek (OWA).
- Psychotropen.
- Geneesmiddelen die hormonen bevatten, zoals sedativa of diabetesmedicatie.
- Antibiotica, zoals tetracycline, penicilline, ampicilline, cefalosporines.
Voor psychotrope middelen beïnvloeden dit soort medicijnen de samenstelling van het centrale zenuwstelsel, zodat het veranderingen in de geest en het gedrag van mensen die ze consumeren kan veroorzaken. Daarom mogen psychofarmaca alleen worden gebruikt onder toezicht van een arts.
In feite zijn psychotrope middelen ook verdeeld in 4 groepen op basis van de gevaren van hun impact op het menselijk lichaam. Klasse I-psychotropen zijn geneesmiddelen die niet voor therapie mogen worden gebruikt. Klasse I psychofarmaca mogen alleen worden gebruikt voor wetenschappelijke doeleinden, omdat ze een sterk potentieel hebben om afhankelijkheid van gebruikers te veroorzaken.
Naast psychotrope klasse I kunnen psychotrope klasse II worden gebruikt voor behandeling of voor wetenschappelijke doeleinden. Klasse II-psychotropen hebben echter nog steeds een sterk potentieel om afhankelijkheid te veroorzaken.
Klasse III-psychotropen worden op grotere schaal gebruikt voor behandeling, hoewel dit type medicijn ook voor wetenschappelijke doeleinden kan worden gebruikt. Het risico op afhankelijkheid van groep III-psychotropen is meestal laag. Bovendien is, net als bij groep III, het risico op psychotrope afhankelijkheid van groep IV ook laag. Klasse IV psychotrope middelen worden veel gebruikt voor medische en wetenschappelijke doeleinden.
Omdat het hard is, vallen psychotrope en harddrugs in dezelfde categorie. Beide hebben ook hetzelfde symbool. Voorbeelden van harddrugs zijn loratadine, pseudo-edrine, bromhexine HCL, alprazolam, clobazam. Ondertussen zijn voorbeelden van psychofarmaca ecstasy, fenobitaal, shabu-shabu, diazepam.
Lees ook: Kies voor generieke geneesmiddelen of patentgeneesmiddelen?
Verdovende middelen
Narcotica zijn medicijnen die al dan niet uit planten kunnen komen. Verdovende middelen kunnen ook synthetisch of semi-synthetisch zijn. Net als psychotrope drugs veroorzaken verdovende middelen afhankelijkheidseffecten, vooral de soorten die pijn, pijn en bewustzijnsniveau kunnen verminderen. Verdovende middelen mogen alleen in apotheken worden verkocht, maar moeten op recept van een arts zijn. Bij verdovende middelen staat het rode kruis symbool op de verpakking.
Net als bij psychofarmaca hebben narcotica ook bepaalde groepen. Verdovende middelen van klasse I worden alleen voor de wetenschap gebruikt, maar kunnen niet voor behandeling worden gebruikt. De reden is dat groep I een hoog risico op afhankelijkheid heeft.
Voor verdovende middelen van klasse II kan het worden gebruikt voor medische en wetenschappelijke doeleinden. Artsen schrijven echter meestal alleen klasse II-verdovende middelen voor als laatste redmiddel in de behandeling. De reden is dat groep II ook een sterke afhankelijkheid kan veroorzaken.
Ondertussen kunnen verdovende middelen van klasse III worden gebruikt voor wetenschappelijke en medische doeleinden omdat ze een laag risico op afhankelijkheid hebben. Voorbeelden van verdovende middelen zijn opium, marihuana en heroïne. Voor groep II bijvoorbeeld Guesson, morfine en peptidine. Terwijl voor groep III voorbeelden zijn codeïne, nikokodina en nikodikodina.
Lees ook: Pas op! Melk drinken na het innemen van medicijnen
Bovenstaande uitleg geeft volledige informatie over de classificatie van drugs in Indonesië. Dit is erg belangrijk omdat deze medicijnen moeten worden geclassificeerd op basis van toenemende veiligheid, nauwkeurigheid van gebruik en distributiezekerheid. Vergeet daarom vanaf nu niet de klasse van medicijnen te controleren voordat u ze koopt en consumeert, OK!
