Een van de klachten die ik vaak hoor van patiënten die in het ziekenhuis worden behandeld, is: 'Ik wil geen injecties, Mbak. Kun je het medicijn niet gewoon opdrinken?'. Maar aan de andere kant zijn er ook veel patiënten die vragen: 'Mevrouw, het medicijn wordt geïnjecteerd, niet zomaar ingenomen. Laten we het effectiever maken!” Misschien heeft u zich ook afgevraagd: waarom zijn er medicijnen die normaal worden ingenomen, maar zijn er ook medicijnen die per injectie moeten worden toegediend? En wat is het verschil tussen injecteerbare medicijnen en orale medicijnen? Kom op, zie de recensies hieronder!
Type wijze van toediening van het geneesmiddel
Er zijn verschillende manieren om een medicijn aan een patiënt te geven, ook wel de medicijntoedieningsroute genoemd. In grote lijnen is het onderverdeeld in orale en parenterale routes. De parenterale route zijn eigenlijk alle niet-orale routes, maar de parenterale route wordt vaker geassocieerd met geneesmiddeltoediening door injectie of injectie.
Orale toediening van medicijnen
Zoals de naam al aangeeft, vindt orale toediening van geneesmiddelen via de mond plaats, hetzij in de vorm van tabletten, capsules, siropen of andere doseringsvormen. Orale toediening van medicijnen heeft verschillende voordelen. Ten eerste is deze methode de gemakkelijkste manier om medicijnen toe te dienen aan patiënten, omdat er geen speciale vaardigheden en hulpmiddelen voor nodig zijn. Ten tweede is deze toedieningsmethode ook comfortabeler voor de patiënt omdat het niet zo invasief is als wanneer het medicijn moet worden geïnjecteerd. En ten derde is de prijs van orale medicijnen vaak veel zuiniger dan injecteerbare medicijnen. Dit komt omdat de productiekosten per eenheid orale medicijnen meestal goedkoper zijn dan injecteerbare medicijnen.
Lees ook: Waarom verschillen de effecten van drugs van persoon tot persoon?
Orale toediening van geneesmiddelen heeft echter ook enkele nadelen. De eerste is omdat er variaties kunnen zijn in de absorptie van geneesmiddelen. Het verhaal is dus dat als je het medicijn oraal inneemt, het medicijn in het spijsverteringskanaal terechtkomt. Wanneer het medicijn de maag of darmen bereikt, zal het medicijn worden geabsorbeerd uit het maagdarmkanaal om de bloedvaten binnen te gaan. Dit proces staat bekend als medicijnabsorptie. Nadat het medicijn in de bloedsomloop is terechtgekomen, kan het naar zijn werkplek gaan en daar zal het medicijn zijn therapeutische effect aan het lichaam geven. Daarom speelt het absorptieproces een zeer vitale rol bij het bepalen hoeveel geneesmiddel kan werken om een therapeutisch effect voor het lichaam te hebben. De zwakte van oraal toegediende geneesmiddelen is dat de absorptie kan worden beïnvloed door de aanwezigheid van voedsel, enzymen of maagzuren die het geneesmiddel beschadigen. Als de opgenomen hoeveelheid niet maximaal is, zal het therapeutische effect ook niet maximaal zijn. Het tweede nadeel is dat de orale toedieningsweg niet geschikt is voor patiënten met bepaalde speciale aandoeningen. Bijvoorbeeld patiënten die moeite hebben met slikken. Het is ook niet geschikt voor patiënten die braken, omdat de medicijnen die ze nemen mogelijk niet volledig worden opgenomen en met het braaksel naar buiten komen. Orale toediening van geneesmiddelen kan ook niet worden gebruikt bij patiënten die bewusteloos zijn (bijv. flauwgevallen of nog steeds onder invloed van anesthesie na een operatie), en evenmin bij patiënten die niet meewerken (bijv. patiënten zijn driftbuien).
Toediening van geneesmiddelen door injectie
Toediening van geneesmiddelen door injectie of door injectie kan op verschillende manieren gebeuren, namelijk intraveneus (IV), intramusculair (IM), subcutaan (SC) en intrathecaal (IT). Intraveneuze toediening is wanneer het medicijn in een ader wordt geïnjecteerd. De intraveneuze route wordt meestal gedaan om het medicijneffect snel te krijgen, omdat er geen absorptieproces nodig is zoals ik hierboven heb beschreven. Dit komt omdat het medicijn rechtstreeks in de bloedbaan terechtkomt. Als u het geneesmiddel intraveneus krijgt toegediend, kan het worden toegediend als een directe injectie (bolus), of het kan continu worden toegediend. Intramusculaire toediening van medicijnen is het injecteren van medicijnen in de spierlaag. Meestal wordt voor deze route gekozen als het gewenste effect van het medicijn langzaam in de bloedvaten wordt afgegeven. Terwijl de subcutane route wordt gekozen voor geneesmiddelen met grote chemische structuren, zoals eiwitproducten. Welnu, als een intrathecale injectie in de wervelkolom wordt gegeven, bijvoorbeeld regionale anesthesie als het klaar is sectio keizersnede . De voordelen van het toedienen van medicijnen per injectie, waarvan ik er al eerder een heb genoemd. Ja, het therapeutische effect treedt snel op! Ik zal één vergelijking geven. pijnstillers ( pijnstiller ) genaamd ketorolac is verkrijgbaar in de vorm van injecties en orale tabletten. Na toediening of consumptie zal ketorolac-injectie de pijn in ongeveer 10 minuten beginnen te verlichten, terwijl bij toediening van een tablet het effect van pijnverlichting pas 30 tot 60 minuten na toediening optreedt! De snelheid waarmee dit therapeutische effect intreedt is belangrijk voor geneesmiddelen die levensreddend zijn, bijvoorbeeld bij hartstilstand. Toediening via injectie heeft ook de voorkeur bij patiënten die in een staat van bewusteloosheid zijn en niet meewerken. Het toedienen van het medicijn via injectie heeft echter ook enkele nadelen. Ten eerste zijn er professionele gezondheidswerkers zoals artsen of verpleegkundigen nodig om het medicijn aan de patiënt te geven. Ten tweede, zoals ik hierboven heb uitgelegd, hebben medicijnen in de vorm van injecties meestal een hogere prijs. Dit komt omdat de medicijnen die in de vorm van injecties worden gegeven steriel moeten zijn en het productieproces efficiënter is ingewikkeld vergeleken met orale preparaten.
Keuze van orale versus parenterale geneesmiddelen (injectie)
Nadat je bovenstaande uitleg hebt gelezen, kun je zien dat het geven van orale en parenterale medicijnen of injecties zijn eigen voor- en nadelen heeft. Dus de een is absoluut beter dan de ander. Uw arts moet de beste toedieningsweg voor uw aandoening hebben gekozen, zodat u zich geen zorgen hoeft te maken. In de klinische praktijk zal meestal de orale route de eerste keuze zijn voor medicamenteuze therapie. De injectieroute wordt gekozen als de patiënt de medicatie niet via de mond kan innemen, bijvoorbeeld in een bewusteloze of niet-coöperatieve toestand. Daarnaast zijn er enkele medicijnen die alleen in injecteerbare vorm verkrijgbaar zijn (er is geen orale vorm beschikbaar), dus injectie is een optie. Voor patiënten die in een levensbedreigende toestand verkeren waarbij direct hulp nodig is, is injectie zeker een optie. Dat is het verschil tussen injecteerbare medicijnen en orale medicijnen. Het blijkt dat er veel dingen zijn om op te letten, ja! En het blijkt dat de keuze voor orale toediening of injectie van het geneesmiddel wordt bepaald door vele factoren, variërend van de fysieke toestand van de patiënt, beschikbare doseringsvormen en het verwachte effect.
