Niet veel mensen weten dat huisvrouwen momenteel een van de groepen zijn die erg kwetsbaar zijn voor hiv/aids. Uit gegevens verzameld door het ministerie van Volksgezondheid van de Republiek Indonesië blijkt dat er van 2009 tot 2019 16.854 huisvrouwen waren met hiv/aids. Dit is het op één na hoogste aantal, na niet-professioneel personeel of werknemers, dat 17.887 mensen bereikte.
Hoewel tot nu toe het onderwerp hiv/aids nog steeds een aandachtspunt is in de gezondheidswereld, valt niet te ontkennen dat het negatieve stigma op mensen met hiv/aids (PLWHA) in Indonesië nog steeds vrij hoog is. De opkomst van het stigma is natuurlijk het gevolg van een gebrek aan publieke kennis van ziekten die het immuunsysteem van het lichaam aantasten.
Lees ook: Herken de symptomen van hiv-aids
Yurike Ferdinandus geloofde eerst niet waarom hij hiv kon hebben
Een huisvrouw, Yurike Ferdinandus of beter bekend onder de naam Yoke, leeft sinds 2008 met het HIV-virus (Human Immunodeficiency Virus) in haar lichaam. Toen ze exclusief werd geïnterviewd, vertelde deze moeder van drie kinderen hoe ze voor het eerst bekend was besmet te zijn met hiv.
Op dat moment, in september 2008, na de dood van haar man, vroeg een van de neefjes die toevallig als verpleegster in het Denpasar Hospital werkte, Yoke om te praten over de toestand van haar man voordat hij stierf.
'Op dat moment kwam de neef van mijn man de kamer binnenlopen. Toen vroeg hij: 'Tante, mag ik de resultaten van Pakdes laboratorium zien?' Ja, hij heeft alles gezien. Toen zei hij: 'O, als tante eigendom erft, vind ik dat niet erg, maar als het van een ziekte is geërfd, wil ik het niet', zei Yoke.
Toen hij dat hoorde, was Yoke zeker geschokt. Hij dacht dat het gewoon een ziekte was zoals diabetes of iets dergelijks.
Uit de feiten blijkt echter dat de man hiv heeft. Dit maakt haar als echtgenote natuurlijk zeer riskant en moet zo snel mogelijk gecontroleerd worden.
Yoke werd uiteindelijk uitgenodigd om naar een dokter te gaan die haar man behandelde. Hij wist ook van de ziekte die zijn overleden echtgenoot had.
"De dokter vertelde me dat hij de overledene ooit had gevraagd en counseling had gedaan. Hij vroeg zijn man of hij naar een massagesalon was geweest of niet, of hij alcohol dronk of niet, drugs gebruikte of niet. Alle antwoorden waren nee. Toen hij vroeg of mijn man ooit een relatie had gehad met een andere vrouw dan moeder (Yoke)? Hij zei ja, en het was 2004," vervolgde Yoke.
In 2004 diende de overleden echtgenoot van Yoke in Bandung. De stad waar hij voor het huwelijk woonde.
In dezelfde maand onderging Yoke eindelijk onmiddellijk een reeks hiv-tests om zijn gezondheidstoestand te bepalen. Aangezien Yoke's derde dochter toen nog geen 5 jaar oud was, stelde de arts ook voor om het kind te onderzoeken.
Toch is het voor Yoke niet gemakkelijk om dit feit te accepteren. Hij gaf zelfs toe dat hij uit het ziekenhuis was weggelopen zonder de testresultaten te willen weten.
"Ja, ik ben weggelopen, ik wilde de resultaten niet zien en wilde niet terug naar het ziekenhuis. Voor mij destijds, waarom ging ik naar het ziekenhuis, mijn man stierf tenslotte ook in de eindigen, ook al lag hij in het ziekenhuis', zei hij.
Als een nachtmerrie kon Yoke, nadat hij erachter kwam dat hij besmet was met HIV, alleen maar alleen zijn. Hij gaf toe dat hij zich had gescheiden van zijn drie kinderen, Yoga, Vishnu en Nyoman. Op zijn eigen moment probeerde Yoke alleen voor zichzelf te zorgen zonder behandeling.
"Het kleine kind wordt verzorgd door zijn schoonzus aan de andere kant van het huis. Ik ben alleen. De eerste en tweede alleen geef ik geld. Ze winkelen en koken alleen. Ik zie alleen als ze 's nachts slapen. Ik zorg goed voor mezelf. Het is warm, ik heb alleen paracetamol ingenomen."
Van 2008 tot februari 2010 hield Yoke zijn hiv-status nog steeds verborgen voor zijn drie kinderen. Totdat Nyoman, de derde dochter van Yoke, door de schoonfamilie van Yoke werd uitgenodigd voor een controle, aangezien ze nog geen 5 jaar oud is en erg vatbaar is voor infecties.
De beslissing om de kleine te laten controleren werd door Yoke genomen met de afspraak dat hij niet wilde weten wat de uitkomst zou zijn. Volgens Yoke is hij niet sterk genoeg om de toestand van het kind te kennen.
Maar uiteindelijk werd Nyoman's onderzoek een startpunt voor Yoke. Yoke ontmoette een counselor Nyoman die hem ook kon overtuigen om ARV-behandelingstherapie te ondergaan.
"Destijds stelde deze counselor me gewoon een simpele vraag: 'Wat is je droom, Yurike?' Ik zei dat het mijn droom is om oud te worden, om mijn kinderen te vergezellen. Ik wil dat ze kinderen krijgen, ik heb kleinkinderen. Toen zei hij dat als dat mijn droom is, dit betekent dat ik van de gelegenheid gebruik moet maken om deze medicamenteuze behandeling te nemen. ' herinnerde Yurike zich. Sindsdien doet Yurike hiv-behandelingstherapie met behulp van ARV-medicijnen.
