Heb je een doktersvriendje? Wie wil dat niet? Artsen worden vaak beschouwd als een zeer luxe baan. Maar het is waar, het behalen van een doctoraat vereist veel opoffering, dus ik ben erg blij als mijn medische beroep echt wordt gewaardeerd.
Niet weinig mensen denken ook dat het hebben van een doktersvriendje veelbelovend is. Vooral als het om ouders gaat, zullen ze heel blij zijn als hun kind een toekomstige dokterspartner heeft.
Ik herinner me dat een goede vriend van mij, die uit een familie van artsen kwam, me vertelde dat hij ook geen partner van een dokter wilde hebben, als hij dat kon. Ik was toen verrast om te horen dat het hebben van een dokterspartner niet iets is om trots op te zijn? Misschien omdat de achtergrond van mijn vriend uit een doktersgezin komt, kent hij de ins en outs van het leven van zijn ouders, wat in het begin niet gemakkelijk was.
Beloof je het eigenlijk?
Ik ben zelf een arts die ook een arts-partner heeft. We zijn even oud, wat betekent dat we op hetzelfde niveau van geneeskunde zitten. In het begin had het hebben van een arts-partner op het niveau van de medische universiteit geen grote impact. Misschien had ik op dat moment geen idee hoe het leven van de dokter er in de toekomst uit zou zien. Dus het maakt mij niet uit of mijn partner een dokter is of niet.
Het goede is:, tijdens de universiteit kunnen we samen studeren (ja, we hebben om de twee weken examen gedaan). Het hebben van iemand met een medische achtergrond zal zeker gemakkelijker zijn om mee te chatten, in vergelijking met het moeten uitleggen wat verschillende medische termen zijn aan niet-medische mensen.
Mijn partner is erg begripvol als ik na de nachtwacht even een pauze nodig heb, zodat ik de hele dag slapend kan doorbrengen. Ik zou het ook begrijpen als hij tijd nodig had om te studeren voor zijn examens en me niet zou bellen.
Houd er echter rekening mee dat er na het afstuderen met verschillende dingen rekening moet worden gehouden. De meeste mensen willen specialistische opleiding, en ik en mijn partner ook. De meeste universiteiten zullen 1 jaar werkervaring vragen, en bij voorkeur voor degenen die buiten Java werken.
Daarom is het noodzakelijk te overwegen om in afgelegen gebieden in Indonesië te dienen. De mogelijke opties zijn: lange afstandsrelatie of deel aan de bediening met onze echtgenoten op bepaalde gebieden. Zijn we bereid te verhuizen of een tijdje achter te blijven?
Bovendien is het volgen van een specialistische opleiding niet eenvoudig. Het specialistische onderwijs in Indonesië heeft nog steeds een 'seniority' aspect, dus in het eerste jaar zullen we in het ziekenhuis doorbrengen. Pas rond het 4e of 5e jaar zal ons schema wat losser zijn.
De man van mijn vriend studeert momenteel zijn eerste jaar specialistische opleiding en heeft het erg druk. Telefonisch communiceren kan slechts één keer per week. Soms helpt mijn vriendin haar man ook om rapporten of opdrachten te controleren die zijn verzonden via WhatsApp. Dat betekent dat we bereid moeten zijn om partners te ondersteunen tijdens hun studie.
Voor het specialistisch onderwijs zeggen velen dat het zeldzaam is dat de twee tegelijkertijd naar school gaan. Dat betekent dat een van ons moet toegeven. Misschien als onze partner in het 3e of 4e leerjaar zit, kunnen we ons alleen inschrijven voor een specialistische school. Wel, tijdens deze opleiding hebben we meestal geen inkomen.
Er moet ook aan worden herinnerd dat het medische beroep een beroep van lange duur is. Alles wat we doormaken is niet een instant ding. Daarom is het hebben van een dokterspartner een strijd die samen moet worden doorstaan.
