Het moet leuk zijn als mama's en papa's het eerste woord "mama" of "papa" horen spreken door een kind. De ontwikkeling van de spraakfunctie is zowel leuk om te zien als opwindend, vooral als het kind op een bepaalde leeftijd nog niet heeft laten zien dat het kan praten.
Vaak omdat hen wordt gevraagd: "Hoe komt het dat het kind nog niet kan praten?" ouders raken dan in paniek omdat ze bang zijn dat hun kind een spraakvertraging zal hebben of bekend staat als spraakvertraging.
Moeten alle kinderen die traag praten in vergelijking met hun leeftijdsgenoten problemen hebben en onmiddellijk naar een groeikliniek moeten worden gebracht? Sommige kinderen lijken het zelfs "uit te stellen" om te beginnen met praten, ook al hebben ze geen specifiek probleem.
Deze aandoening staat bekend als: late bloei of liever: late prater. Dus waar is het verschil? Wanneer moeten ouders zich zorgen gaan maken als ze de neiging hebben om laat in hun kind te praten?
Ken het stadium van spraakontwikkeling volgens de leeftijd van het kind
Elk kind heeft zijn eigen mijlpalen. Het is echter te hopen dat dit ontwikkelingspatroon in lijn zal zijn met zijn leeftijd, inclusief spraak- en taalontwikkeling. Het doel van het kennen van de stadia van de spraakontwikkeling van kinderen is zodat ouders meer kunnen zijn alarmeren of wees alert wanneer u weet dat de ontwikkeling van het kind niet in overeenstemming is met zijn leeftijd.
Bij pasgeborenen is huilen het enige vermogen om te communiceren. Baby's zullen leren dat hun moeder door te huilen zal komen om ze te voeden of vast te houden. Daarna zal de baby leren glimlachen en geluiden maken zonder duidelijke betekenis (koeren), zoals "uuu...", "aaa..." en "ooo..."
Hij zal leren dat hierdoor de mensen om hem heen zich gelukkig zullen voelen en terug zullen reageren. Door de reactie van anderen te zien die lachen, zal de baby leren lachen. Koeren Over het algemeen beginnen baby's ermee op de leeftijd van 2 maanden.
Vervolgens begint de baby betekenisloze lettergrepen uit te stoten die vaak worden herhaald. Deze keer gaat het al om medeklinkers of medeklinkers, zoals "dadadada.." of "papapapa.." Deze fase heet brabbelen en wordt over het algemeen gedaan wanneer de baby 6-9 maanden oud is.
Het eerste woord zal meestal verschijnen in de leeftijdscategorie van 10 tot 15 maanden, en dan zal hij een verscheidenheid aan nieuwe woordenschat leren kennen om het in een zin of zin te kunnen assembleren rond de leeftijd van 2 jaar.
Op basis van bovenstaande fasen blijkt dat de spreekvaardigheid van een kind bestaat uit: ontvankelijk of begripsfase (begrip), en deel expressief of uiten. Er kunnen problemen optreden met een of beide van deze functies.
Geciteerd door American Speech-Language-Hearing Association (ASHA), zijn er verschillende dingen die van invloed zijn op de ontwikkeling van spreekvaardigheid bij kinderen, namelijk hun natuurlijke vermogen om taal te begrijpen, andere vaardigheden die tegelijkertijd worden geleerd, blootstelling aan verschillende woordenschat elke dag en hoe mensen om hen heen reageren op hun communicatie-inspanningen.
Naast deze fasen moeten er ook enkele eenvoudige dingen in acht worden genomen om te kunnen bepalen of er een probleem kan zijn als het kind te laat is om te spreken in vergelijking met zijn leeftijdsgenoten. Deze omvatten het gebruik van gebaren of lichaamstaal, zoals zwaaien bij het zeggen van "bye-bye", draaien wanneer hun naam wordt genoemd, draaien in de richting die we aanwijzen, wijzen naar het object dat ze willen, en willen communiceren met andere mensen in plaats van alleen te spelen.
late prater: degenen die liever "opnemen" voordat ze spreken
Zoals eerder besproken, duidt spraakvertraging niet noodzakelijkerwijs op een ontwikkelingsprobleem dat speciale interventie vereist. Het kan zijn dat het kind gewoon "vertraagt" met praten of erbij hoort late prater.
Over het algemeen ervaren deze kinderen obstakels in de expressief of hoe ze hun bedoelingen door woorden kunnen uiten. Dit moet natuurlijk worden bevestigd door een eerste onderzoek, zoals een gehoorfunctietest, vooral als u merkt dat uw kind niet elke keer zijn hoofd draait als hij wordt gebeld en niet reageert op geluidsprikkels.
Als er geen problemen zijn, begint het kind meestal te praten voordat het de leerplichtige leeftijd bereikt. Natuurlijk, als ouders de juiste stimulans blijven geven. Stimulering kan worden gegeven door samen te spelen, prentenboeken te lezen, te zingen en alle activiteiten die interactie en communicatie mogelijk maken.
Slimme ouders: kennis en intuïtie combineren
Van ouders wordt zeker verwacht dat ze de dichtstbijzijnde mensen zijn die de toestand van elk kind begrijpen. Het kan zijn dat één kind op dezelfde leeftijd een andere ontwikkeling doormaakt met zijn broer. Ouders moeten zich niet alleen uitrusten met kennis, maar ook hun intuïtie aanscherpen.
Misschien zijn er familieleden of buren die zeggen: "Mijn zoon was vroeger ook zo, maar opeens was hij kieskeurig!" De ervaringen van anderen kunnen een input zijn, maar nogmaals, het zijn ouders die de toestand van hun respectievelijke kinderen begrijpen en kennen.
Als ouders inderdaad het gevoel hebben dat er een probleem is, aarzel dan niet om naar een groei- en ontwikkelingsdeskundige te gaan voor overleg. Als ouders echter het gevoel hebben dat hun kind alle communicatiecomponenten volgens hun leeftijd onder de knie heeft, wachten ze gewoon om het met woorden uit te drukken, ouders kunnen wachten terwijl ze hun verdere ontwikkeling volgen.
Houd er echter rekening mee dat intuïtie zonder kennis ook niet goed is. Niet weinig kinderen met spraakproblemen worden te laat naar de experts gebracht, waardoor de interventie die moet worden gegeven complexer wordt.
De reden is ontkenning (ontkenning) ouders die denken dat hun kind waarschijnlijk niet in de problemen zal komen. Mama's en papa's moeten nog steeds de gevarentekens kennen (rode vlaggen) dat er mogelijk een probleem is, zoals niet brabbelen tot de leeftijd van 9-12 maanden, geen woorden tot de leeftijd van 16 maanden, geen combinatie van minimaal 2 woorden op de leeftijd van 2 jaar, en geen interesse in communiceren. Als u deze signalen opmerkt, ga dan onmiddellijk met uw kind naar een ontwikkelingsdeskundige.
