Nagels bijten of onychofagie is een gewoonte die we vaak tegenkomen, gedaan door sommige mensen. Nagelbijten kan in de kindertijd beginnen en doorgaan tot in de volwassenheid. Dus eigenlijk op je nagels bijten is een gewoonte of een psychische stoornis, toch, bendes?
Vermeld in de vijfde editie Diagnostische en statistische handleiding voor geestelijke aandoeningen (DSM V), zoals geciteerd uit Medscape , wordt vingerbijten gecategoriseerd als een aandoening die verband houdt met obsessieve compulsieve stoornissen (OCD) . In de tiende editie van het tijdschrift International Classification of Diseases wordt nagelbijten geclassificeerd met bepaalde gedrags- en emotionele stoornissen die meestal voorkomen in de kindertijd en adolescentie.
Oorzaken van nagelbijten
Over de precieze oorzaak van nagelbijten wordt nog steeds gediscussieerd. Beïnvloedende factoren zijn echter psychologische factoren, het imiteren van hetzelfde gedrag van familieleden en een genetische aanleg voor nagelbijten. Interessant is dat nagelbijten vaak voorkomt bij kinderen van wie de ouders hetzelfde hebben gedaan, zelfs als de ouders ermee zijn gestopt.
onychofagie soms kan het worden gedaan door individuen die psychologisch stabiel zijn, bendes. Meestal is deze activiteit echter een teken dat u de controle verliest over dingen die als moeilijk worden beschouwd. De psychologische factoren die verband houden met dit gedrag zijn stress, angst, angst en een slecht humeur.
Bovendien kan een gebrek aan stimulatie, zoals een gebrek aan activiteit en verveling, een trigger zijn waardoor mensen op hun nagels bijten. Honger en een laag zelfbeeld worden ook verondersteld de oorzaak te zijn van iemand die op zijn nagels bijt.
onychofagie beschouwd als gedrag dat automatisch en onbedoeld wordt uitgevoerd. Als het door volwassenen wordt gedaan, vermoeden de onderzoekers dat nagelbijten een alternatief is voor roken of kauwgom kauwen. onychofagie in andere theorieën wordt het beschouwd als een voortzetting van het duimzuigen.
Psychische stoornissen die geassocieerd zijn met nagelbijten bij kinderen en adolescenten, zoals: aandachtstekort of hyperactiviteitsstoornis, oppositionele opstandige stoornis, separatieangststoornis, OCS, mentale retardatie en depressieve stoornis. Gegeneraliseerde angststoornis en paniekstoornis worden ook geassocieerd met: onychofagie .
Dus, nagelbijten is een psychische stoornis?
Hoewel nagelbijten een relatie heeft met bepaalde psychologische factoren, geciteerd uit: Dagelijkse mail , zijn medische experts van mening dat nagelbijten geen indicatie is van een psychische stoornis. "Aan haar trekken, knijpen, nagelbijten is niet vervelend, tenzij het ernstiger wordt en een bepaald niveau van klinische ernst bereikt", zegt Carol Mathews, een psychiater aan de Universiteit van Californië, Verenigde Staten.
Nagelbijten wordt als ernstig beschouwd wanneer het gedrag destructief wordt of de handen van de persoon die het gedrag uitvoert beschadigt, wat leidt tot herhaalde infecties. Gebeten handen en vingers kunnen geïnfecteerd raken en dit nagelbijtgedrag leidt tot een verhoogd risico op verkoudheid en andere ziekten, omdat het de verspreiding van ziektekiemen van de nagels naar de lippen en mond bevordert.
Hoe stop je dan deze nagelbijtende gewoonte?
Experts raden aan om de nagels een ongemakkelijk of prettig gevoel te geven, zodat iemand die zich vaak met dit gedrag bezighoudt, niet langer op zijn nagels bijt. Mensen die graag op hun nagels bijten, wordt geadviseerd om citroensap of hete saus op elk van hun nagels en vingers aan te brengen.
Daarnaast is het ook aan te raden om de vingers in te wikkelen met tape om te voorkomen dat iemand op zijn nagels bijt. Als dit gedrag echter aanhoudt en niet stopt, raadpleeg dan onmiddellijk een psycholoog of psychiater om het gedrag te stoppen. Als er ondertussen een infectie op de nagel verschijnt als gevolg van nagelbijten, moet u onmiddellijk een arts raadplegen om deze te verhelpen. (TI/AY)
