'Eet die gehaktballen niet op, oké. Er zit een chemische stof in.'
Zulke woorden horen we vaak. Ja, de gehaktballen kunnen worden vervangen door cilok, pempek, gefrituurd voedsel en andere. Inclusief snacks voor schoolkinderen, toen moeders hun favoriete kinderen adviseerden: "Snack niet, ja, er zijn chemicaliën."
Chemicaliën, vooral op vandaag de dag, is een natuurlijk iets dat wordt aangetroffen in voedsel, vooral voedingsmiddelen die bewerkte voedingsmiddelen bevatten. De officiële naam is Food Additives of vaker BTP genoemd. Minister van Volksgezondheid Verordening nr. 33 van 2012 stelt dat BTP een ingrediënt is dat aan voedsel wordt toegevoegd om de aard of vorm van voedsel te beïnvloeden.
Dit is vaak een misverstand. Alsof elke chemische stof die aan voedsel wordt toegevoegd, verkeerd is. Inclusief mecin alias MSG. In feite is BTP het resultaat van mensenwerk dat ook bedoeld is voor het welzijn van de medemens. Simpel gezegd, BTP is een product van vooruitgang in de voedseltechnologie. Juist met BTP kunnen we meer soorten voedsel eten.
De eenvoudigste BTP is bijvoorbeeld een conserveermiddel. Zonder dit soort chemicaliën zal het voor ons niet gemakkelijk zijn om instantvoedsel te vinden in minimarkten. Zo ook met zoetstoffen en smaakversterkers. BTP heeft zelf voorwaarden waaraan moet worden voldaan. Ten eerste is BTP niet bedoeld om rechtstreeks te worden geconsumeerd.
De naam is ook een extra ingrediënt, dus de functie ervan mag niet direct worden geconsumeerd. BTP kan ook voedingswaarde hebben of niet hebben, die opzettelijk aan voedsel wordt toegevoegd, voor technologische doeleinden bij de productie, verwerking, behandeling, verpakking, verpakking, opslag en of transport van voedsel. Het heeft tot doel een bestanddeel te produceren of naar verwachting te produceren of de eigenschappen van het voedsel direct of indirect te beïnvloeden.
Dus nogmaals, elke BTP moet zijn nut hebben. Het is onmogelijk voor fabrikanten om vreemde dingen in voedsel te stoppen als het niet nuttig is. Nog een ding, volgens de regelgeving, bevat BTP geen verontreinigingen of ingrediënten die aan voedsel worden toegevoegd om de voedingswaarde te behouden of te verhogen.
Zo hoopt men met de toevoeging van BTP dat de voedingswaarde in voeding behouden kan blijven of de kwaliteit van de houdbaarheid zal toenemen. Het kan ook zijn dat voedsel gemakkelijker te serveren is met zijn unieke vorm, textuur en smaak.
Of ook met de aanwezigheid van conserveermiddel BTP wordt gehoopt dat de houdbaarheid langer zal zijn zodat voedsel uit fabrieken in Cikarang Papua kan bereiken zonder eerst oud te hoeven worden. Dit omvat het voorkomen dat micro-organismen die voedingsmiddelen beschadigen, vrij kunnen werken.
Een ander voorbeeld van het gebruik van BTP is om een ​​voedingsmiddel krokant of zacht in de mond te maken. Gewone chocolade met chocoladegelei geeft toch een ander gevoel, toch? Er zijn mensen die van chocolade houden, maar niet van gelei, en omgekeerd. Dit soort natuurlijk moet worden opgevangen door voedselproducenten.
Deze BTP mag alleen worden gebruikt tot boven de maximale gebruikslimiet in de levensmiddelencategorie. We kunnen de regels zien in de reeks voorschriften van het hoofd van het POM-agentschap met betrekking tot levensmiddelenadditieven van verschillende typen.
Sommige soorten BTP die zijn gereguleerd, zijn kunstmatige zoetstoffen, geleermiddelen, sequestreermiddelen, verpakkingsgassen, emulgerende zouten, drijfgassen, antischuimmiddelen, coatings, ontwikkelaars, antiklontermiddelen, verdikkingsmiddelen, verharders, zuurteregelaars, meelbehandelingen, dragers , bevochtigingsmiddelen, carbonatatiemiddelen, tot de smaak.
Voor voedingsmiddelen die BTP bevatten, moet u de gebruikte BTP op het etiket vermelden. Zelfs voor antioxidanten, kunstmatige zoetstoffen, conserveermiddelen, kleurstoffen en smaakversterkers moet de naam van het type BTP en een speciaal indexnummer voor kleurstoffen worden opgenomen.
Dus als u de woorden 'Bevat kunstmatige zoetstoffen, het wordt aanbevolen om het niet te consumeren door kinderen onder de 5 (vijf) jaar, zwangere vrouwen en moeders die borstvoeding geven' ziet staan, is dit niet verzonnen door de producenten, maar is het inderdaad vereist door de overheid. Of ook in bewerkte voedingsmiddelen met kunstmatige zoetstoffen zoals aspartaam, lezen we vaak de waarschuwing 'Bevat fenylalanine, niet geschikt voor fenylketouric-patiënten'.
Wat eigenlijk gevaarlijk is, is als het gebruik van BTP buitensporig is of als de gebruikte materialen geen voedseladditieven zijn, maar textielkleurstoffen of lijkconserveringsmiddelen. Dat is gewoon fout. Nogmaals, niet alle chemicaliën in voedsel zijn schadelijk. Laten we eens kijken wat de ingrediënten zijn.
Waar we wel op moeten letten is de Acceptable Daily Intake (ADI), de maximale hoeveelheid voedingsadditieven in milligram per kilogram lichaamsgewicht. Het kan elke dag voor het leven worden geconsumeerd, zonder nadelige gevolgen voor de gezondheid.
Meestal nemen fabrikanten deze materialen op in een zeer verre limiet van ADI, maar er zijn ook 'voldoende'. Het punt is hetzelfde, overdrijf het niet. Dat soort controle dat we onszelf, ons gezin en onze naaste omgeving moeten geven om slimme consumenten te worden.
Oh ja, om zulke controlevaardigheden te hebben, is de gewoonte om etiketten te lezen inderdaad het meest verplichte ding om te doen. Laten we samen slimme consumenten zijn!
