Dit is mijn verhaal over de ervaring van bevallen met de hypnobirthing-techniek. Zaterdag 19 december 2016, mijn zwangerschap heeft 39 weken en 3 dagen bereikt. Het is vrij dicht bij de geschatte geboortedag (HPL)! Bovendien was het eind december en bleek mijn dokter op 26 december vakantie te hebben! Van een paar dagen eerder had mama haar overgehaald om te worden ingeleid voordat de dokter met verlof was, zodat de dokter aanwezig kon zijn bij de bevalling in Jakarta. Wauw, eerlijk gezegd raakte ik toen echt in paniek! Want wat ik hoorde, inductie is 10 keer pijnlijker dan een normale bevalling! Maar alhamdulillah, er verschenen vlekken op 19 december. Ik was zo opgewonden om het te zien! Het was precies goed, op dat moment stond ik op het punt om naar de bruiloftsreceptie van mijn neef te gaan. Ik vroeg aan mijn man: "Hoe gaat het met je? Moeten we gaan of thuisblijven?" Toen zei mijn man: "Ga gewoon. Maak een wandeling zodat de opening sneller gaat!” Akkoord! Laten we naar de receptie gaan! Als mijn moeder erachter komt weet ik zeker dat het niet mag haha. Tijdens de receptie was ik echt zenuwachtig om daar te bevallen haha. Het is behoorlijk squishy, zoals buikpijn tijdens de menstruatie, maar niet te pijnlijk. Het voelt ook verloren als je in de buurt bent op zoek naar voedsel. Het was een geslaagde avond bij de receptie! De volgende ochtend voelde ik me nog steeds traag. Toen nam mama me mee voor een ochtendwandeling, zodat de opening sneller zou zijn, dus laten we rond Dharmawangsa lopen. Tijdens de ochtendwandeling ben ik geweest gevoel Het is geweldig om binnenkort te bevallen. Dus ik vraag je af en toe om een foto te maken van je dikke buik tijdens het sporten. Daarna bleef ik 's middags thuis omdat ik bang was om uit te gaan. Maar thuis bleek het ook te vervelen. Hij vroeg waar papa en mama waren, het bleek dat ze aten bij Pacific Place (PP). Oké, ik volg gewoon Uber daar. Nou, hier is de verdediging kapot gegaan om mama niet te vertellen of bijvoorbeeld de puistjes en weeën zijn begonnen. Toen ik aan het eten was: "Mam, ik had gisteravond vlekken! Toen begonnen vanmorgen ook de weeën." Zoals verwacht was mama meteen opgewonden en gedwongen om rechtstreeks naar het ziekenhuis te gaan. Het eten was ingepakt omdat ze zei dat ze niet meer kon slikken hahahahaha. Dus laten we direct van PP naar Pondok Indah Hospital (RSPI) gaan.
Toen ik aankwam in het ziekenhuis
Aangekomen bij de RSPI, ga je direct naar de observatieruimte. Controleer daar op cadiotocografie (CTG) en kijk ook naar binnen. Bij CTG zei de verpleegster dat mijn weeën nog steeds zeldzaam waren. Nou, toen ik incheckte, voelde ik me een beetje nerveus, omdat het zei dat het pijnlijk en ongemakkelijk was! Daar heb ik meteen positieve bevestigingen ingeprent dat het inchecken geen pijn zou doen. Eh, godzijdank dat je het weet, ik voel me echt helemaal niet ziek! Het voelt niet eens ongemakkelijk! gek hé de kracht van mentaliteit ! De verpleegster zei dat het nog steeds 1 open ging. Daarna was de dokter aan de telefoon. De dokter zei, het is aan jou om vanaf nu te blijven om in het ziekenhuis te worden geobserveerd of eerst naar huis te gaan. Omdat mevrouw Lanny Kuswandi zei dat de tijd in het ziekenhuis indien mogelijk niet te lang zou moeten zijn om onnodige handelingen te voorkomen, dus besloot ik die nacht niet in het ziekenhuis te blijven. Toen ik op het punt stond naar huis te gaan, kwam er een suggestie van de verloskundige: "Vanaf hier ga je eerst naar de RSPI, loop 2 uur non-stop zodat deze snel opengaat!" Duenggggg! Hahaha. Het is gek dat mensen die weeën hebben gehad nog steeds te horen krijgen dat ze moeten gaan wandelen hahahaha. Maar aangezien ik ook snel open wil gaan, gaan we van daaruit rechtstreeks naar RSPI. Ik herinner het me nog heel goed, even een klein stukje lopen was er een wee en dan eerst stoppen en de ademhaling aanpassen zodat het geen pijn doet. Als je bij GM noodles wilt eten, moet je weer in de rij staan! Sterker nog, als je stil blijft zitten, zul je meer weeën voelen. De weeën doen nog steeds pijn. Maar je kunt nog steeds de menstruatiepijn verdragen waardoor je koud zweet. Toen begon het 's nachts om de 15 minuten pijn te doen. Dus ik kan niet goed slapen omdat ik elke 15 minuten wakker word met een verkrampt gevoel. Nou, dat is waar het echt begint te voelen hoe nuttig si geboorte bal . De hele nacht was ik op de top geboorte bal totdat je in slaap valt! Mijn man begon ook de endorfines te masseren, wat erg nuttig was. Dus dames, vraag uw echtgenoten alstublieft om die endorfinemassage te leren! De volgende ochtend was de pijn nog steeds om de 15 minuten. Daar was ik meteen zenuwachtig omdat ik bang was dat de opening niet groter zou worden. Het is niet zoals iets, als de opening niet groter wordt, betekent dit dat het geïnduceerd moet worden. Hiks.. Ik heb meteen actie ondernomen om een manier te vinden om de opening sneller te vergroten. Ik weet het nog heel goed, van 's morgens tot 's middags ging ik als een strijkijzer heen en weer de trap op en af haha. Daarnaast liep ik ook ongeveer 30 keer in squat-stijl door de kamer. Oh ja, hurkzit Ik ook! Het belangrijkste is: iets Oke! Na de lunch dwong mijn moeder me meteen om nog een keer te kijken bij de RSPI. Ik stond op het punt te weigeren. Want ik weet echt zeker dat mijn opening van gisteravond niet veel heeft toegevoegd! De meeste poll is 3cm. Omdat volgens de ervaring van mijn vrienden, als je elke 5 minuten weeën hebt, dat is wat op het punt staat te bevallen. Ondertussen, tot die middag, waren de weeën nog steeds om de 15 minuten. Aangekomen bij de RSPI direct CTG en binnen checken. Eng ing nl, blijkbaar is het al 6 geopend! Wauw! Mijn man en ik waren in een high-five. Opgewonden het smaakt geweldig! Het blijkt dat er nog maar een paar dagen over zijn om te bevallen! Ik werd direct doorverwezen naar de verloskamer omdat bleek dat de observatiekamer alleen voor opening 5 was. Mijn man kreeg direct opdracht van de verloskundige om de administratie en anderen te regelen omdat ze volgens de verloskundige op het punt stond te bevallen . Hij zei dat als het meer dan 5 openingen was, 1 opening meestal 1 uur was. Nou, verhuizen naar de verloskamer, meteen laxeermiddelen gegeven om de poep kwijt te raken. Dus laten we de poep er later niet uit laten komen als ik luister. Toen ik weer incheckte, was het al open 7. Daar begon ik meteen LINE en WhatsApp-vrienden om me het nieuws te laten weten en om gebeden te vragen zodat de levering soepel verliep. Mijn vrienden waren meteen enthousiast! Het is geweldig, want hoe komt het dat het al is geopend 7 kan nog steeds chatten? Mijn vrienden herinneren me er ook aan om te gebruiken verzinnen zodat na de geboorte de foto's mooi zijn! Ik heb meteen de poeder gefixeerd, mascara, eyeliner en lippenstift op gedaan. De verpleegsters en verloskundigen die toekeken, waren verward. "Ha? Hoe komt het dat je nog steeds make-up kunt doen? Het is echt goed als alle patiënten zo zijn…” God zij dank! Na de make-up bleef ik draaien op de geboortebal. Echt, wat zou ik doen zonder jou, geboortebal? Toen kwam de verloskundige en vroeg toestemming om de vliezen te breken. Hmm, ik was een beetje nerveus toen ik de vliezen wilde breken omdat het bleek dat ze met een soort schaar waren gebroken! Het is zo gaaf om te zien! Maar het bleek niets te zijn. Het voelt alsof er water uit Miss V stroomt. Helaas kan ik, nadat ik mijn vliezen heb gebroken, niet meer gaan wandelen en een bevallingsbal gebruiken. Duh, hoewel stil op bed liggen de pijn nog meer maakt, weet je! Maar wat kun je zeggen? Nu van opening 8 tot opening 10 voelt het als een lange tijd. Het probleem is dat ik niet anders kan dan op mijn zij liggen zodat hij sneller open gaat. Oh ja, in die tijd masseerde mijn man nog steeds endorfine, weet je. Wat een kampioen! Toen de opening voltooid was, kwam de dokter binnen. Toen de dokter binnenkwam, kregen ze te horen dat ze hun eigen voeten moesten vasthouden zodat ze schrijlings konden gaan. Godverdomme, om eerlijk te zijn, houd gewoon je eigen voeten vast... Het is moeilijk bo! Ik heb het druk gehad om op adem te komen, maar ik krijg nog steeds te horen dat ik op mijn benen moet blijven staan. Het is zo slecht! Is er in de moderne tijd geen hulpmiddel dat je voeten automatisch kan vasthouden? Ik hield mijn been al vast en kreeg net te horen dat ik moest rondhangen. Nou, dit is mijn fout, want ik heb maar één keer eerder gesport! Ik kreeg te horen dat ik moest luisteren, het was verkeerd om het te horen. Ik kreeg te horen dat ik naar beneden moest gaan, ik weet niet wat het betekent. Dus, moeders van de les, oké? de volgende keer je moet ijverig zijn in zwangerschapsoefeningen, zodat je weet hoe je zwanger kunt worden! Het blijkt dat het luisteren goed moet zijn tijdens de weeën, er mag geen geluid zijn en je kunt je ogen niet sluiten! Het is zo moeilijk toch? Elke keer als er een stem uitkwam, kreeg ik meteen te horen dat ik moest stoppen met praten met de dokter en de verloskundige. zucht. Maar godzijdank, na 30 minuten luisteren, kwam de baby er ook uit hahaha. Het is zo geweldig. Nadat hij een beetje was afgeveegd, werd hij onmiddellijk op de borst gelegd voor Early Initiation of Breastfeeding (IMD). Ook de worsteling om te bevallen is voorbij, hahaha. Kortom, ik denk niet dat mijn ervaring met hypnobirthing-technieken zo eng is als wat mensen zeggen. De pijn is zo groot draaglijk ! Ik schreeuwde niet eens van de pijn of vloekte of kneep in de hand van mijn man. Bedankt hypnobirthing !
