Een patiënt komt de eerste hulp van een ziekenhuis binnen met een paniekerig gezicht. Terwijl hij huilde, zei hij dat hij zijn lichaam niet kon bewegen, vooral zijn deel van de vingers, waardoor de vingers samen vormden. Hij zei dat dit 15 minuten geleden gebeurde, en hij raakte nog meer in paniek omdat zijn gevouwen handen steeds onbeweeglijker werden.
Dit was de eerste keer dat hij het meemaakte, dus hij wist niet wat de oorzaak was. Zijn gedachten waren alle kanten opgegaan, zich afvragend of hij verlamd was, of hij een aanval had, enzovoort. Op dat moment hielp ik hem gewoon om hem te kalmeren en vroeg ik de patiënt om zijn ademhalingspatroon te reguleren. Een paar minuten later werd de patiënt rustiger en begon de stijfheid in zijn handen geleidelijk te verdwijnen.
Lees ook: Wil je sterke en gezonde spieren? Doe de TRX-training!
Opstaan bij paniek?
Als dienstdoende arts had ik het gevoel dat deze situatie bekend was bij wat ik ervoer. Ik heb dit ook meegemaakt, de vingers zijn op slot, stijf kan een paar minuten niet bewegen en paniek veroorzaken. Deze paniek zal ervoor zorgen dat de stijfheid erger wordt.
Ik heb dit ongeveer 4 keer gehad en er is geen duidelijke oorzaak die het veroorzaakt. Voor zover ik weet gebeurt dit wel als er plotseling paniek ontstaat en het begint met een vrij intens tintelend gevoel in mijn handen.
Bij de tweede keer en daarna raakte ik heel vertrouwd met het tintelende gevoel. Ik ben echter nog steeds in paniek en kan het zelf niet aan. Bij verschillende gelegenheden kwam ik ook altijd in paniek naar de eerste hulp en kreeg ik een infuus en liet ik mijn bloedsuikerspiegel en elektrolyten controleren.
Bij het tweede incident en daarna adviseerde de arts op de SEH me om te kalmeren, omdat dit erger zou worden als ik in paniek raakte. Maar ik kom er nog steeds niet uit in mijn eentje.
Artsen zeggen dat dit wordt veroorzaakt door onbewuste angst en stress. In sommige van die situaties heb ik niet het gevoel dat ik zeurende stress heb, maar er wordt vaak gezegd dat ik het me niet realiseer. Daarna adviseerde hij me om verder onderzoek te doen bij een neuroloog.
Na overleg met een neuroloog kreeg ik ook het advies om een onderzoek te doen elektromyografie (EMG). EMG is een medisch apparaat dat wordt gebruikt voor elektrodiagnostiek, waarbij het gebruik van dit hulpmiddel de elektrische activiteit kan registreren en beoordelen die wordt geproduceerd door het werk van onze lichaamsspieren. Na te zijn geëvalueerd door dit onderzoek, werd bij mij de diagnose spasmofilie gesteld, met: cijfer 2.
Lees ook: Paniekaanvallen en angst, wat is het verschil?
Wat is spasmofilie?
Spasmofilie is een motorneuronaandoening die een abnormale gevoeligheid vertoont voor elektrische of mechanische stimuli. Spasmofilie wordt vaak gekenmerkt door spierstijfheid, kramp of spiertrekkingen in bepaalde lichaamsdelen, gevolgd door/voorafgegaan door angstaanvallen of paniekaanvallen.
Spasmofilie wordt vaak geassocieerd met een gebrek aan calcium in het bloed, waarbij dit gebrek aan calcium in het bloed kan worden veroorzaakt door een gebrek aan calciumbevattende voedselinname, diarree en braken, ernstige infecties en nieraandoeningen.
Spasmofilie is onderverdeeld in verschillende soorten: cijfer, met verschillende classificaties. De handhaving van deze diagnose werd geassisteerd door een EMG-onderzoek dat ik samen met de neuroloog deed.
Spasmofilie kan op elk moment optreden en wordt gedomineerd door jonge productieve leeftijden. Dit hangt nauw samen met het bestaan van stressor of stress op het werk en het milieu veroorzaken. Als een van je vrienden dit ervaart, blijf dan kalm en ga onmiddellijk naar de dokter voor behandeling!
