Huilend, stil en vol ongeloof. Het verliezen van een geliefde levenspartner zal zeker moeilijk te accepteren en te passeren zijn. Het leven wordt echter gegeven aan degenen die het nog steeds verdienen. Dat wil zeggen, dit verlies betekent niet noodzakelijk dat uw leven ook moet stoppen. Wat kan er dan worden gedaan om te blijven leven als een dierbare wordt achtergelaten? Nadat de tranen niet meer kunnen stromen, is het dan tijd om te stoppen met rouwen en verder te gaan?
Eerst rouwen voordat je aan anderen denkt
Wanneer je het vertrek moet accepteren van iemand van wie je houdt, al lang samenwoont en voor gevoelens van elkaar afhankelijk bent, is het normaal om te rouwen en te huilen. In feite is een sterfgeval een openlijke uiting van je gedachten en gevoelens in het aangezicht van de dood van een echtgenoot, wat een belangrijk onderdeel is van het genezingsproces.
In deze tijd van rouw zul je je niet alleen verdrietig voelen, maar je zult je ook verdoofd, geschokt en bang voelen. U kunt zich schuldig voelen omdat u een levend persoon bent. Op een gegeven moment kun je zelfs boos worden op je partner omdat hij je heeft verlaten.
Alle gevoelens zijn normaal. Er zijn geen regels over hoe je je moet voelen als je rouwt. Er is geen goede of foute manier om te rouwen. Zelfs psychisch kun je zo lang rouwen als je wilt totdat je er genoeg van hebt. Er zijn echter nog wel voorwaarden.
“Er is geen tijdslimiet voor het rouwen in welke mate of in welke mate, omdat het van elk individu afhangt, iemands bereidheid om een dierbare te verliezen, en hoe men verlies ervaart. Hoe lang het gaat duren is niet te voorspellen. Het is echter nog steeds belangrijk om aandacht te besteden aan de omvang van de rouwperiode en hoe deze het leven van een persoon beïnvloedt. Als je door rouw bijvoorbeeld vaak gaat dagdromen, drastisch afvalt, je terugtrekt uit de omgeving, het ontkent, zelfs je dagelijkse en duurzame leven verstoort, vraag dan onmiddellijk om hulp van experts zoals volwassen psychologen of kinderpsychologen om een meer speciale behandeling te krijgen specifiek,” zei psycholoog Cecilia HE Sinaga van het President Special Needs Center.
Lees ook: Oorzaken van eenzaamheid, zelfs als je een partner hebt
Tijd om verder te gaan
Velen zeggen dat verdriet over het verlies van iemand van wie zoveel wordt gehouden nooit zal eindigen. Je kunt het echter zeker leven totdat het verdriet goed kan worden beheerd.
Zeker, proberen de pijn te negeren of te verbergen, zal het genezingsproces alleen maar belemmeren. Juist door het onder ogen te zien en te proberen alle verdriet te verwerken, kun je de pijn helen.
Het beeld is zoals wanneer je hand gewond is, het betekent niet dat de hand niet meer kan functioneren. Het doet pijn, het kan bloeden, maar het zal langzaam genezen en de wond zal opdrogen. De littekens zullen er echter altijd blijven.
Wat kunt u dan doen als uw partner u als eerste verlaat? Hier zijn een paar dingen die je kunt proberen:
- Het leven organiseren
Als je een levenspartner verliest, moet een vrouw haar leven en toekomst reorganiseren. Na te zijn achtergelaten, heeft de vrouw twee rollen tegelijk voor de kinderen en hun gezinnen.
Vrouwen moeten leren om het leven te leiden en te reorganiseren om de toekomst te bereiken. Begin dus langzaam met het maken van toekomstplannen die al dan niet mogelijk zijn zonder uw man aan uw zijde.
“Een voorbeeld is het maken van een beeld van de financiële behoeften van de komende dagen. Als je al een baan hebt, moet je proberen enthousiaster te zijn en je te concentreren op de ruggengraat van het gezin. Als je niet werkt, zou je de mogelijkheid kunnen overwegen om te werken of een inkomen te zoeken voor je kinderen en het dagelijks leven", zegt Cecilia.
- Zelfzorg
Voor jezelf zorgen en voor je gezin zorgen mag ook niet ontbreken. Dat wil zeggen, houd van jezelf en zoek naar mensen die positieve steun kunnen bieden om je leven vooruit te helpen.
Het is beter als je ook dichter bij familieleden komt die input kunnen leveren en toezicht kunnen houden op het gezin. Onthoud dat de aanwezigheid van dierbaren, zoals familie, zeker kan helpen om de angst te verlichten nadat je een alleenstaande ouder bent geweest.
Lees ook: Zo ga je verder na een scheiding
- Start de activiteiten opnieuw
Een druk leven hebben kan zelfs een manier zijn om pijn te verlichten. Door terug te keren om activiteiten voort te zetten zonder jezelf te overbelasten, zal het de hersenen helpen om rationeel te denken na te zijn geraakt door een zeer zware emotionele last.
Dagelijkse activiteiten ondernemen helpt een nabestaande ook om een zogenaamd 'nieuw normaal' te creëren, of een nieuwe manier van leven na de dood van een geliefde.
- Koppels opruimen
Alleen jij kunt beslissen wat er moet gebeuren (en wanneer) met de kleding en andere persoonlijke spullen van je partner. Dwing jezelf dus niet om deze dingen te doen totdat je er echt klaar voor bent.
Het kan zijn dat u een tijdje niet de energie of het verlangen heeft om iets met de bezittingen van uw overleden echtgenoot te doen. Sommige mensen kunnen ook proberen u iets met de bezittingen van de overledene te laten doen. Laat hen echter niet de beslissingen voor u nemen.
Als je voelt dat je het niet kunt, kan het nooit kwaad om dit uit te stellen. Als de tijd daar is, probeer dan de items in drie categorieën te verdelen: om te houden, om te geven aan anderen die het meer nodig hebben, en gewoon om ze opzij te zetten terwijl je beslist wat je gaat doen.
- Je hoeft niet te proberen te vergeten
Zoals eerder vermeld, kan het verdriet van het verliezen van iemand van wie je houdt nooit verdwijnen, maar je kunt het wel aan. Bovendien is er een veronderstelling dat het verdriet om in de steek gelaten te worden door een echtgenoot pijnlijker is dan het verlies van een ouder. Dit blijkt een reden te hebben.
“Levenspartners zijn als zielsverwanten, partners gaan door ontberingen, vreugden, hoop, dromen, de toekomst. Alles is samen ontworpen, ondersteunt elkaar en beschermt. Saamhorigheid is meer uitgesproken, vooral voor stellen die al lang getrouwd zijn. Echtparen geven en vullen elkaar aan. Ondertussen is de ouder-kindrelatie meestal minder evenwichtig in het geven van genegenheid. Meestal zijn ouders dominanter. Dus als je een partner verliest, zal het verdriet zwaarder voelen dan in de steek gelaten te worden door je ouders,' legde Cecilia nogmaals uit.
Met zo'n diepe indruk is het gepast dat je je lichaam en geest niet dwingt om je partner te vergeten. Accepteer met gratie dat hij er niet meer is, maar al zijn herinneringen en genegenheid zullen altijd in de herinnering voortleven. Je zult een speciaal plekje in je hart hebben om alle mooie herinneringen aan je partner gedurende je hele leven vast te houden. (ONS)
Lees ook: Liefdeskapitaal is niet genoeg om relaties op te bouwen
Bron
Opra. Omgaan met de dood van een echtgenoot.
Exclusief interview met psycholoog Cecilia H.E Sinaga van het President Special Needs Center.
