Social media is een onlosmakelijk onderdeel van ons dagelijks leven. We leggen verschillende momenten vast, of het nu momenten zijn met vrienden of familie, in onze gadgets en uploaden ze op sociale media. Updates Informatie over waar we zijn en wat we doen is iets dat vaak wordt gedaan, vooral voor degenen onder ons die in grote steden wonen.
Voor degenen die moeder zijn geworden, delen we vaak momenten met onze volgers wanneer een nieuw kind bepaalde mijlpalen bereikt, zoals wanneer ze voor het eerst vast voedsel eten, kruipen en het woord 'Mama' zeggen.
Vaak zie ik echter ook dat sommige mensen opnemen wanneer familie of vrienden ziek zijn. Acties die in het ziekenhuis worden ondernomen, zoals het schoonmaken van wonden, het plaatsen van infusies, totdat ze door een arts worden onderzocht, worden ook geregistreerd door hun gadgets.
Om nog maar te zwijgen van het feit dat sommige gevallen daadwerkelijk afkomstig zijn van opnames die door iemand zijn geüpload, zoals wat er is gebeurd boom de laatste tijd. Een video ging viraal omdat er een handeling was verricht door een verpleegster bij een patiënt die nog onder narcose was.
Het fragment van het gesprek werd geüpload naar sociale media en overal verspreid. De video is te vroeg om als bewijs te dienen voor wat er werkelijk is gebeurd. Omdat het echter door veel mensen is gezien, wordt het door de publieke opinie een last voor de beschuldigde.
Na de opname merk ik ook vaak dat veel ouders opnemen wanneer medisch personeel bepaalde handelingen verricht. Ik ontmoette eens een moeder die een wondreiniging opnam die werd uitgevoerd door een collega.
De opgelopen wond was een wond in het beengebied. Op het moment van opname informeerde de moeder en verzekerde de arts over de voortgang van de wond. Op de vraag waarom ze aan het opnemen waren, zei de moeder dat ze de video alleen wilde opslaan om te delen met haar familie.
Misschien is in deze situatie de reden voor het vastleggen van de medische handeling persoonlijk. In sommige omstandigheden, zoals in sommige gevallen die zich hebben voorgedaan, worden opnames echter openbaar en vrij geüpload, zodat ze door het grote publiek kunnen worden bekeken.
Niet zelden krijg ik ook verhalen van collega's wanneer de familie van de patiënt ontevreden is over de ziekenhuisdiensten, ze dreigen deze te uploaden naar sociale media. Sommige van deze situaties worden zelfs veroorzaakt door slechte communicatie.
Maar kunnen we de medische handelingen in het ziekenhuis ook daadwerkelijk vastleggen?
Naast het daadwerkelijk verstoren van de acties van medische functionarissen, blijkt dat het maken van foto's of video's bij het ontvangen van ziekenhuisdiensten wordt gereguleerd door verschillende sterke en duidelijke regels, weet u!
Sommige van deze regelingen omvatten de wet op de medische praktijk, de telecommunicatiewet en de regeling van de minister van volksgezondheid. In dit geval omvat het het maken van foto's en het opnemen van video's met camera's of mobiele telefoons.
Daarom zou het fijn zijn als we weten wanneer we het beste kunnen opnemen of fotograferen, en wanneer we dat beter niet kunnen doen. Sommige artsen kunnen het gevoel hebben dat ze niet vertrouwd worden bij het uitvoeren van deze medische procedures. Sociale media zijn er om de goede dingen te delen, niet op momenten dat privacy zoals deze vereist is.
Bron:
- Wet op de medische praktijk nr. 29/2004 Artikelen 48 en 51.
- Telecommunicatiewet nr. 36/1999 Artikel 40.
- Minister van Volksgezondheid verordening nr. 69 van 2014 Artikel 28 A en C.
- Minister van Volksgezondheid verordening nr. 36 van 2012 Artikel 4.
