Type 2 diabetes mellitus is een aandoening waarbij de bloedsuikerspiegel in het lichaam van een persoon boven normaal is, wat wordt veroorzaakt door een verstoring in het insulinehormoon dat de bloedsuikerspiegel regelt. Bij type 2 diabetes mellitus treedt insulineresistentie op. Dat wil zeggen, de insuline die door de alvleesklier wordt geproduceerd, kan niet optimaal werken om suiker uit het bloed in de cellen te brengen om in energie te worden omgezet.
Als veranderingen in dieet en levensstijl nog steeds niet in staat zijn de toestand van de patiënt met diabetes mellitus type 2 onder controle te houden, zal de arts gewoonlijk therapie geven met orale medicijnen of drank. De arts zal u eerst één soort geneesmiddel geven. Als therapie met één type medicijn de bloedsuikerspiegel van de patiënt echter nog steeds niet onder controle kan houden, zal deze worden gecombineerd met andere orale geneesmiddelen.
Tot nu toe zijn er verschillende klassen van orale medicijnen voor de behandeling van diabetes mellitus type 2. Al deze medicijnklassen hebben verschillende manieren van werken, evenals hun effectiviteit en bijwerkingen. Laten we een voor een bekijken!
Biguanide groep
Metformine is een van de meest 'beroemde' medicijnen tegen diabetes mellitus. omdat het tot de biguanidegroep behoort. Metformine is Eerste lijn oftewel het eerstelijnsgeneesmiddel dat door artsen zal worden gegeven aan mensen met diabetes mellitus type 2. Als de bloedsuikerspiegel met metformine niet onder controle blijft, wordt metformine meestal gecombineerd met andere geneesmiddelenklassen. Metformine werkt door de gluconeogenese te remmen, oftewel de vorming van glucose in de lever. Metformine wordt meestal vrij goed verdragen door patiënten, met gastro-intestinale bijwerkingen.
Sulfonylureumgroepen
Voorbeelden van geneesmiddelen in deze klasse zijn gliclazide, glimepiride en glibenclamide. De klasse van geneesmiddelen van sulfonylureumderivaten werkt om bèta-pancreascellen te stimuleren, om meer insuline te produceren. Het gebruik van sulfonylureumderivaten hangt nauw samen met de bijwerking van hypoglykemie en wordt daarom meestal niet aanbevolen bij oudere (geriatrische) patiënten. Geneesmiddelen van deze klasse zijn over het algemeen tweedelijnstherapie en hun toediening wordt gecombineerd met metformine.
De thiazolidinedionen
Deze groep is ook bekend als de glitazonen. Het meest gebruikte voorbeeld is pioglitazon. Deze klasse van medicijnen werkt om te verhogen opname oftewel de invoer van suiker uit het bloed in de cellen. Dit medicijn wordt meestal gegeven in combinatie met metformine en een sulfonylureumderivaat. Bovendien kan het niet worden gegeven aan patiënten met hartfalen. De reden dat deze klasse geneesmiddelen de bijwerking heeft dat de ophoping van vocht in het lichaam toeneemt, wat het werk van het hart zal verergeren.
Meglitinide-groep
Geneesmiddelen van deze klasse werken om de insulinesecretie te stimuleren, maar met een ernstiger effect mild dan de sulfonylureumderivaten. Een voorbeeld van deze klasse geneesmiddelen is repaglinide. Meglitinide-geneesmiddelen worden gebruikt in combinatie met metformine, omdat ze niet alleen kunnen worden gebruikt.
Alfa-glucosidaseremmers
Alfa-glucosidase is een enzym in de darm dat complexe koolhydraten afbreekt tot monosachariden, waaronder glucose. Een voorbeeld is acarbose, dat zo de hoeveelheid suiker die uit voedsel binnenkomt kan verminderen. Een van de minder gunstige bijwerkingen van deze klasse van medicijnen is winderigheid en frequente gasvorming oftewel scheten laten! Om deze bijwerkingen te verminderen, wordt aanbevolen om het medicijn vlak voor de maaltijd of tijdens de maaltijd in te nemen.
DPP-4 Remmers
Ook wel de gliptinegroep genoemd. Voorbeelden van deze klasse geneesmiddelen die vaak worden gebruikt, zijn sitagliptine, linagliptine en vildagliptine. Deze klasse geneesmiddelen werkt door het DPP-4-enzym in het lichaam te remmen. Het DPP-4-enzym werkt om het incretinehormoon te vernietigen, een hormoon dat nodig is voor de regulering van de bloedsuikerspiegel van het lichaam. Dit medicijn is meestal een derdelijnstherapie, als de bloedsuikerspiegel ongecontroleerd blijft met metformine en een sulfonylureumderivaat.
SGLT2-remmers
Deze klasse geneesmiddelen werkt door het enzym natriumglucosetransporter (SGLT) te remmen, zodat het de heropname van suiker in de nieren remt. Zo wordt suiker via de urine uitgescheiden en kan het suikergehalte in het bloed op peil worden gehouden. Een voorbeeld van een geneesmiddel uit deze klasse is dapaglyfozine.
Het ding dat moet worden overwogen als iemand dit medicijn gebruikt, is de netheid van het genitale gebied, vooral na het plassen. Omdat urine suiker bevat, kan het, als de hygiëne niet wordt gehandhaafd, urineweginfecties veroorzaken.
Er zijn verschillende orale antidiabetica op de markt. Wow, bendes, het blijkt dat er verschillende soorten antidiabetica zijn, toch! De manier waarop het werkt is ook anders, hoewel het doel hetzelfde is, namelijk om de bloedsuikerspiegel in het lichaam op een constant niveau te houden bereik normaal. Het gebruik ervan kan ook worden gecombineerd om het gewenste doel van bloedsuikercontrole te bereiken.
De arts zal op basis van vele overwegingen bepalen welk medicijn wordt gebruikt. Deze omvatten bloedsuikerprofielen, aandoeningen van andere organen, zoals de nieren en het hart, comorbide aandoeningen zoals obesitas en tolerantie voor bijwerkingen van geneesmiddelen. Als gevolg hiervan kan de therapie die aan een diabetespatiënt wordt gegeven verschillen van die van andere patiënten. Gezonde groeten!
